UZAYAN

Önce şiiri buldum

Noktalar, virgüller, hele hele konuşma çizgileri, satır sonu, satır başları… Kıymeti kalmadı. Uzun uzadıya paragraflar, üç nokta koyacak kadar kıymetli ve esas olmadığından devamı, tercih edilen iki noktalar ama mutlaka yan yana ha!

Yan yana deyince yanımda seni bulurum

Ki onlar, yine de yakışmaz bir edebiyatçıya deyip illa üçüncüsü konulan, o, TDK’nın suyuna gidilen noktalardır.

Hep uzar gider, uzar gider…

Sonu sana varır uzayan cümlelerin, zaten varılacak nere var senden başka

Alt alta dizildi mi mısralar,

Alnındaki çizgiler okunur sevgilinin

Sevgilimin alnı gibi kokar bir kağıt, uzanır öperim.

Sen sâf,

Sen çocuğu yağmur sonrası çayır sevinçlerinin

Bir Filistinlinin, Suriyelinin elinden tutup gelirsin bana

Revaçta bir şiir olsun diye değil, alışık olduğum bir manzara olduğu için mülteci duacısı ellerin…

Uzar gider üç noktalar sana doğru, hep hatrı kalmasın diye sonuncusunun.

Bunca noksanımla, gediğimle nasıl olur hakkınca bir yâr gibi sevilmek sana?

Nasıl deme, oluyor işte amma hakkınca amma değil

Anlatabilir miyim sevmekliğimi… Sorsalar yüreğimin yerini bulup gösteremem göğsümde

Sahi orda mı oturur bir sevgili ölünceye dek?

Eylülde buğdaylar toplanır, ben buğdaydan anlamam.

Ben ellerimle topladım gülüşlerini, ellerimle götürdüm yüzüme serdim

Hepsi gedik, yığın, mandalinalar gibi yeşil

Nasıl olur hakkınca bir yâr gibi sevilmek sana?

Önce şiiri buldum

Sonra sen geldin, şiirler küstü

Bir güzel de bilmez mi sevildiğini?